Na het eten lopen mijn vriend en ik geregeld een rondje in het park. Natuurlijk genieten we van de frisse lucht en is het goed om iedere dag te bewegen. Maar de echte reden om een rondje te lopen is de hoop dat we honden tegenkomen. Inmiddels weten we precies hoe laat we het beste naar buiten kunnen gaan en op welke plekken we de grootste kans hebben om onze favoriete viervoeters tegen te komen. We vinden dit extra leuk als onze leenhond Sammie erbij is. Maar toen mijn nichtje op bezoek was besloten we in plaats van een rondje te lopen, buiten KUBB te spelen. Een spel wat omschreven kan worden als een soort jeu de boules met stokken en blokken. Wat denk je? In plaats van dat wij zoeken, komen er talloze enthousiaste viervoeters naar ons toe. Door simpelweg naar buiten te gaan!

In het onderwijs hebben we vaak de neiging om binnen te blijven of toch maar die vaste ronde te lopen.  Zo stond er een artikel in de krant over het lerarentekort. De G4 overweegt om de 4-jarigen niet naar school te laten gaan. Er is immers pas vanaf vijf jarige leeftijd leerplicht. Willen zij dit echt of is het een statement om de politiek wakker te schudden? Je kunt het zien als een noodgreep, een noodgedwongen maatregel om het lerarentekort het hoofd te bieden. Als je vanuit bestaande systemen denkt lijkt dit zelfs een moeilijke, maar toch logische beslissing.

Maar is dat ook zo logisch wanneer je niet vanuit het systeem maar vanuit het belang en de ontwikkelingskansen van het jonge kind denkt? Waarom voel je jezelf gedwongen om voor een grote groep kinderen de ontwikkelingskansen te beperken, als je het probleem ook als kans kunt gebruiken? Een kans waar alle kinderen binnen jouw organisatie van profiteren. Wat nou als groepen steeds vaker geen leerkracht hebben? Kan deze groep dan ook van iemand anders leren? Zijn er verantwoorde manieren om gebruik te maken van andere professionals? Denk aan de scoutingleider, een drama-docent, een kunstenaar, een anderstalige, een kok, een ouder met een interessante hobby of beroep. Er zijn zoveel mogelijkheden.  Er ligt een grote uitdaging om de dagelijkse praktijk in te richten wanneer de arbeidsmarkt tekortschiet en we toch leerlingen en hun ontwikkeling centraal willen blijven zetten.

Waarom vinden we het moeilijk om nieuwe wegen in te slaan? Het systeem lijkt zo weinig flexibel en wendbaar. We voelen ons gevangen in wet- en regelgeving, verwachtingen van ouders en/of medewerkers die het lastig vinden om met verandering om te gaan. Maar het kan wel! Er zijn mooie voorbeelden van organisaties die kaders doorbreken, verbindingen leggen en talenten vervlechten. Ga naar buiten, maak contact en laat je inspireren. Schoolleider, ga jij morgen mee KUBB spelen?

Link: Noodscenario door lerarentekort pas met 5 jaar naar basisschool