Samen met mijn schoonzus loop ik door ‘Het Haagse Bos’. Een van haar lievelingsplekken op steenworp afstand van haar appartement. Ik geniet ervan om in de herfst het bos in te gaan en me te laten overweldigen door alle kleuren die het bos te bieden heeft. Wat me opvalt op zo’n koude herfstdag, is dat niemand in het bos in een korte broek loopt.

Een dag eerder ging het op mijn school over verandermanagement. Het ging vrijwel direct over de weerstand die veranderen oproept. Toch gaan we allemaal dagelijks met veranderingen om. In de winter doen we een lekkere trui aan, kruipen we onder een deken en in de zomer genieten we van de zon op onze bloten armen en benen. Als het weer in Nederland in de war is, waardoor het in april sneeuwt of midden november de zon doorbreekt, stemmen we hier moeiteloos op af. We pakken de paraplu of halen de winterjas van boven.

Natuurlijk mopperen we een keer over de kou of de hitte (ik kan dat ook iedereen aanraden.) Maar uiteindelijk stapt niemand op die koude herfstdag in zijn korte broek naar buiten. Al wandelend bekroop mij de vraag hoe de wisselingen van de seizoenen en het gemak waarmee wij ons aanpassen samenhangt met de weerstand waar we vaak op stuiten als het gaat over meer systemische veranderingen.

Het eerste dat bij me opkomt is dat er ‘niets zo veranderlijk is, als het weer’. We hebben dagelijks te maken met verandering van het weer. We accepteren dit, we passen ons aan. Als het regent, dan regent het. Dat kunnen we niet direct beïnvloeden. We pakken gewoon een paraplu. In deze situaties krijgen we ook directe feedback als we ons niet aanpassen. Zonder paraplu word je nat en een korte broek als het vriest is koud.

Net als bij het weer, zijn ook de veranderingen in de samenleving niet te voorkomen. Die verandering is er gewoon. We hebben te maken met globalisering, digitalisering en het klimaat verandert. De vraag is niet óf wij ons aan moeten passen, maar hóe we met deze verandering omgaan. Dit vraagt om ander gedrag, het vraagt om een andere houding van ons. We krijgen hierbij echter meestal geen directe feedback op de manier waarop we dit doen. We weten niet zeker hoe en of we de juiste dingen doen. We weten alleen dat het anders moet. Daarom mijn vraag: ‘Op welke manier beweeg jij mee en ben jij een motor in het omgaan met veranderingen in jouw omgeving?’.

Opnieuw loop ik door het bos, een ander bos dat wel. Ik geniet van de herfstkleuren, de paddenstoelen en vele spinnenfamilies zich zichtbaar gevestigd in het bos. Ik weet dat als ik de kansen en mogelijkheden van ieder seizoen zie en meebeweeg, ik dit ook aan de kinderen om mij heen kan leren. Het is vandaag een beetje koud en het regent, maar dat geeft niks. Ik heb een jas aan en een paraplu bij mij.

Wil je je mening geven en/of mooie praktijkvoorbeelden delen?
info@ondernemendleiderschap.nl